GRACIAS IVAN

GRACIAS IVAN
Hola Maria, se que hoy es un dia duro para ti, por la fecha que es. Por eso, solo decirte que hoy hace 1 año que Sandra se hizo eterna en mi memoria. Te mando todo mi cariño desde China, a ti y a tu familia. Y una foto que es de mis preferidas con tu hija Sandra. Cuidate y se fuerte por Sandra.

E S C I - 4 anys de moltes emocions

Una curta vida profesional plena de satisfaccions i experiencies


Un fragment d’una entrevista del diari de ESCI :


QUE HAS APRES A LA CARRERA QUE TE HA OVERT PORTES A LA FEINA?


Actualment treballo a Comercial de Válvulas y Accesorios, S.A. (en endavant CVA), empresa en la que vaig fer les pràctiques.
CVA és una PIME que com molt bé el seu nom indica, comercialitza vàlvules industrials (les vàlvules que es fan servir per a la manipulació de qualsevol tipus de fluid).
L’empresa forma part del tant mencionat Programa NEX-PIPE 2000 en el que una Col·laboradora de Comerç Internacional amb l’ajuda d’un Assessor Especialista en Comerç Internacional s’encarrega de dur a terme el pla d’internacionalització de l’empresa on treballa. Doncs bé, en aquest cas, jo sóc la Col·laboradora i la meva tasca a l’empresa consisteix en crear el Departament d’Exportació.
Ara farà set mesos que hi treballo i sincerament, no em puc pas queixar, és més, no em queixo! Quan només feia quinze dies que treballava a l’empresa ja vaig anar a Maastricht, a una fira de vàlvules i fa res que he tornat d’un parell de Missions Comercials a Mèxic, Hongria, República Txeca i Polònia.

L’objectiu de tots aquests viatges és bàsicament veure i tenir un coneixement més profund de la situació del nostre producte en el mercats que nosaltres mateixos, després d’haver fet un estudi, hem denominat com a potencials. La meva missió aquí és trobar distribuïdors o clients finals per aquests mercats.

He tingut la gran sort de trobar un Director General com cal, que s’ha involucrat molt en la meva tasca i que apart de fer-me de profe en quant a vàlvules ( per què clar...per treballar en aquest món bé n’has de saber un mínim!) m’ha ensenyat tot el que nosaltres estudiant Comerç Internacional no hem après (o si més no, ja no ens recordem un cop acabada la Carrera).

GRACIES JOSE LUIS

El meu angelet

El meu angelet
Budapest 2007
EL MEU ÀNGEL PERSONAL – EL MEU GRAN AMOR – LA MEVA FILLA SANDRA

Sandra carinyo, te’n vas anar el dia 4 de juliol després de passar 3 dies a la UCI entre la vida i la mort, vas triar marxar. La tarda del diumenge varem anar a la platja com moltes altres vegades a fer la caminada i quan menys ens ho esperàvem un llamp se’t va emportar, aquesta imatge em quedarà gravada a la memòria per sempre més. Per mi no pot ser real, sembla tret d’una pel·lícula. No sé que va passar però va ser tan ràpid que encara ara no sé que va succeir. Tot el meu cos està amb estat de xoc, no sé si realment ha passat o és imaginació. El meu cap no pot entendre el per què ¿ hi ha un per què? Podria haver fet alguna cosa? o era irremediable?. Tinc tants dubtes i et trobo tant a faltar, penso amb tu cada minut, cada segon, voldria creure que estic tant trista perquè estàs a Xina i que estarem unes quantes setmanes separades abans de veure’ns, però no !Estic a la vora de la desesperació, però vull creure que hi ha una altra dimensió, a la qual tu estaràs molt feliç, radiant, ajudant les persones com ho feies aquí. Dóna’m un senyal.Et necessito. Molts petonets, ets un angelet.T’estimo, vull sentir-te, em falta la part més important de meu cos. Fins aviat.

Marroc 2006 - Últims Nadals junts - La mare ens va deixa el 31 de Gener


LA MUERTE NO ES NADA


La muerte no es nada, no cuenta. Sólo me he ido a la habitación de al lado. Nada a ocurrido. Todo sigue tal como estaba. Yo soy yo y tú eres tú. Y la vida que vivimos juntas con tanto amor permanece intacta, inmutable. Lo que fuimos la una para la otra seguiremos siéndolo. Llámame con el nombre de siempre. Habla de mi con la naturalidad de siempre, no cambies de tono. No adoptes un aire solemne ni triste. Ríe como siempre reíamos de los chistes que nos gustaban a las dos. Juega, sonríe, piensa en mi. Reza por mi. Deja que mi nombre sea esa palabra mia que siempre fue. Que sea pronunciado sin esfuerzo. Sin que sobre el, se proyecte una sombra. La vida significa lo mismo que siempre significo. Sigue siendo lo mismo que fue. Existe una continuidad, absoluta e ininterrumpida.
¿Qué es la muerte, sino un accidente insignificante?


¿Tengo que estar fuera de tu pensamiento, porque este fuera de tu vida? Solo me he ido a esperarte, durante un intervalo, a un lugar muy próximo, a la vuelta de la esquina. Todo esta bien.

Mali 2002

Una gran alegria que vaig rebre del Iván, que mai olvidare

Hola María, soy Iván de Valencia. Aunque se que atraviesas momentos muy difíciles quiero transmitirte que no estás sola, que desde Valencia puedes contar con un apoyo como el mio, tanto tu como tu familia. Os conocí muy poco tiempo pero me parecisteis unas bellísismas personas.

Como te he comentado por teléfono, desde hace unos meses dirijo una revista de relaciones internacionales, Global Affairs, con la ayuda de mucha gente, entre ella tu hija. Por ese motivo, y dado el afecto que tengo hacia Sandra, en el número de este mes he redactado una editorial en honor a Sandra. Es lo menos que podía hacer, con todo lo que ha hecho tu hija por mi. Te mando anexo esta revista para que la puedas leer.

Como hemos hablado, el viernes 31 de agosto vuelo hacia Pekín. Y creeme que se me va a hacer muy duro, pero como te prometí Sandra siempre viajará conmigo a China. Y a ti y a tu familia, si algún dia os encotrais con ánimos de viajar a China o a Valencia, que sepais que estaria encantado de acogeros. Sin más, te matendré informado de mis andaduras por China. Recibe un cordial abrazo a ti, a la abuela, al tio... a toda tu familia, de quien te escribe. Iván Máñez.

Editorial http://www.globalaffairs.es/

Sandra, va por ti
número 4
agosto/sept. de 2007
Pág. 3

globaleditorial

Este es uno de los días profesionales más duros que he vivido en mi corta edad. Nuncaes fácil despedirse de un ser querido, máscuando esa persona es amiga, compañerade trabajo y tripulante del mismo barco de ilusión que desde hace casi un año ha unidoa todos los que hacemos Global Affairs.
Porque con la ilusión y felicidad de personascomo Sandra Casas es posible que algún díaconvirtamos el conocimiento en la vía deentendimiento entre culturas, religiones, paísesy personas,
Sandra mejor que nadie es el ejemplo deque la conversación, el diálogo abierto, y unabrazo sirven para acercarnos los unos con
los otros. No importaba el color de tu piel, nitu raza ni sexo, Sandra siempre sabia estaren el momento adecuado y de la forma máscorrecta para poder echarte una mano.Su entrega y apetito de conocimiento le condujo hasta tierras chinas. Y en Pekín fue donde nuestros caminos se cruzaron.Caminos que ahora siempre estarán unidos, porque Sandra siempre estarás en nuestros corazones, y del quien te escribe siempre te recordará porque ambos sabemos que el show debe de continuar, y por eso, estenúmero de Global Affairs va para ti.
También quiero transmitir en el nombre de todos los que hacemos esta revista, en nombre de tus compañeros del ICO, como JoseéGabino, Moises, Ana, Rosana o Francesc, lo importante que es para nosotros tener una persona como tu de referencia. Porque tu has sabido iluminar nuestros caminos.
Nos has ayudado a levantarnos cuando nos hemos caído.
Sandra ahora eres eterna. Los que te queremos y admiramos seguiremos siempre pensando en ti y por ti seguiremos amando esta profesión. No has dejado un hueco en nuestras vidas, sino un lugar que nadie podrás llenar. Un cordial saludo a tu familia de parte de todos los que hacemos Global Affairs.
Iván Máñez
Director de Global Affairs

Nadie mejor que tú para decirnos quien es Sandra:

"Como persona ambiciosa y constante a la que le apasionan los retos y no le tiene miedo al fracaso, pienso que una oportunidad tan atractiva como la que ofrece ICO con estas becas no se debe dejar escapar”

“Desde que he vuelto de Pekín, siento que he dejado algo allí. Es como si Pekín me hubiera robado el corazón! Cada recuerdo del verano en Pekín es como un sueño, una aventura”.
Sandra Casas Paredes

Altafulla, la platje de tota la vida

Altafulla, la platje de tota la vida
La meva platja, el meu descans

viernes, 4 de julio de 2008

Bon dia Maria,

No puc ni imaginar aquest temps que has passat sense la Sandra. Aixo nomes ho saps tu.

Per la meva part tambe pots imaginar com la trovo a faltar. Jo vaig aprendre molt d'ella, del seu optimisme, ilussio i vitalitat i que ja saps amb l'edat a vegades ho veus tot d'un altre color. Ara mateix encara penso que podria contactar amb ella a Pekin per si ens pot ajudar amb algun proveidor d'alla, pero despres intento oblidar-ho. Em vull fer l'idea de que s'ho esta passant molt be alla on estigui, sigui a Pekin o un altre lloc, perque ella sempre era feliç.

Ahir vaig estar veient la pagina i m'agradat molt i tambe m'ha fet recordarla tal com era tant amb imatges com amb fets. Desde Mexic tambe la recorden. De fet una de les visites que vem fer amb ella s'ha convertit en client i amic.

He plorat molt i ahir mes, i ara mateix m'estic emocionant escribint aquest e-mail, es llogic. No obstant aquesta situacio m'ha servit per apreciar i disfrutar minut a minut el que comparteixo amb la familia, les amistats i no preocuparme per cosses materials, superflues i sense importancia i que sempre tenen solucio encara que creiem que no.

Sento molt lo de la teva Mare, pero entenc perfectament el que li ha passat, jo tampoc hauria resistit.

Si et puc ajudar en quelcom saps que pots comptar amb mi quan vulguis.

Una abraçada molt forta.

Josep Lluis